Met een fluisterbootje door Hollands Venetië
Op reis in eigen land
Inmiddels zal het de meeste lezers wel duidelijk zijn dat het mijn doel is om mensen te inspireren op reis te gaan in eigen land. Verre reizen worden al gauw interessant en fascinerend gevonden, maar niet iedereen kan die betalen of er de benodigde tijd voor vrijmaken. Bovendien valt er in ons eigen land ook genoeg moois te ontdekken. We hebben hier misschien geen Italiaanse gondeliers die ons al zingend op een gondel door de romantische kanaaltjes van Venetië varen, maar wel fluisterbootjes om zelf mee door de pittoreske vaartjes van Giethoorn te varen. Je hoeft dus niet meteen in huilen uit te barsten als je op Facebook de ene na de andere droombestemming voorbij ziet komen en jij een ticket naar het zonnige Italië niet kan betalen. Giethoorn wordt ‘Hollands Venetië’ genoemd en ligt ook nog eens middenin een prachtig natuurgebied! In deze blog lees je alles over Nationaal Park Weerribben-Wieden.
De Weerribben - Wieden
Nationaal Park Weerribben-Wieden ligt in de kop van de provincie Overijssel. Het is het grootste aaneengesloten laagveenmoeras van West-Europa en dat betekent dat er veel water te vinden is. Dit typisch Hollandse waterrijke landschap is ontstaan door vervening en rietteelt. Delven van veen was honderden jaren een lucratieve bezigheid omdat het in de vorm van turf de belangrijkste beschikbare brandstof was, en hierdoor is een kunstachtig mozaïek aan slootjes en vaartjes ontstaan. Tegenwoordig is het niet meer nodig om turf te verbranden omdat we massaal andere fossiele brandstoffen in de fik steken om energie van te winnen (zoals kolen, gas en aardolie). Als we daar met zijn allen op dit tempo mee doorgaan, valt er over een paar jaar nog weinig van mooie natuur te genieten, dus ik zou maar opschieten met je bezoek aan dit natuurgebied. Aan rietteelt wordt vandaag de dag overigens nog steeds gedaan: kijk maar naar de prachtige rieten daken op de boerderijen in de omgeving van het nationaal park!
Zo scheel als een otter
Het natuurgebied bestaat grotendeels uit meren, sloten, vaarten, rietlanden, hooilanden, weilanden, moerasbossen en trilvenen. Ideaal dus om met een bootje doorheen te varen. Wandelen kan natuurlijk ook, maar dan loop je gezien het vele water een groot risico op natte voeten. Het gebied vanaf het water bekijken is dus het meest praktisch en verreweg het leukst. Je vindt er naast verschillende soorten vogels en vlinders tegenwoordig ook weer otters. Die schattige zwemkampioentjes kwamen ooit van nature voor in Nederland maar stierven in de jaren tachtig massaal uit omdat ze nogal gewillige verkeersslachtoffers waren (en dat terwijl ze op het land nog best hard kunnen rennen: zo’n vijfentwintig kilometer per uur). Sinds de herintroductie in De Weerribben vijftien jaar geleden hebben de zoogdiertjes zich weer in het natuurgebied gevestigd en van daaruit verder verspreid over andere delen van Nederland. Inmiddels telt ons land alweer zo’n vijftig wilde otters. Helaas ben ik blijkbaar zo scheel als een otter, want ondanks talloze uitstapjes naar De Weerribben heb ik er nog nooit eentje in het echt gezien (en nee, ook niet als roadkill).
Hollands Venetië
Omdat ik ben opgegroeid in de tamelijk deprimerende Flevopolder waar werkelijk geen fuck te beleven was, ging ik al van jongs af aan regelmatig naar het dichtbij gelegen Giethoorn voor een dagje vertier. Talloze vriendjes heb ik er mee naartoe gesleept voor wat romantiek. Ook bleek het uitje uitermatie geschikt voor diverse vriendinnengroepjes: lachen, gieren, brullen met zijn allen op het water (zelfs wanneer het regent). Je wordt zonder vaarbewijs na een korte instructie gerust op pad gestuurd met een fluisterbootje, wat leidt tot hilarische situaties (vooral de Chinese toeristen kunnen totaal niet varen en knallen constant ergens bovenop). Met alle kleine vaartjes en talloze bruggetjes kan Giethoorn echt onwijs romantisch zijn, maar op een mooie zomerdag is de drukte een beetje teveel van het goede. Dan komen er zóveel toeristen op af dat elke vierkante milimeter water wordt opgeslokt door kleine bootjes die met elkaar verwikkeld zijn in een soort permanente kettingbotsing. Het is dan ook een verademing als je het kleine dorpje uitvaart en uitkomt bij de grote plas. Ruimte!
Sprookjesachtige gondelvaart
Mocht je een dagje willen gaan varen dan raad ik je aan om het laatste weekend van augustus te gaan. Ten eerste is de zomervakantie dan voorbij (lees: minder drukte en minder irritante gillende kinderen). Ten tweede vindt de jaarlijkse gondelvaart in Giethoorn dat weekend plaats en komen er ’s avonds als het donker is allemaal feestelijk versierde en verlichte boten voorbij gevaren. Ik was er geheel toevallig precies dat weekend een keer met een groepje vriendinnen, toen we na het avondeten aangenaam werden verrast met een spectaculaire botenoptocht. Een sprookjesachtig tafereel dat ab-so-luut thuishoort op je bucketlist! Wat je ook écht moet doen wanneer je er toch bent, is je übertoeristisch laten fotograferen in ouderwetse klederdacht (nee, die foto’s maken ze niet alleen in Volendam). Om het helemaal af te maken kan je ter herinnering aan je waanzinnige dagje ook nog een magisich souvenirtje scoren bij hét edelstenenmuseum van Nederland: ‘De Oude Aarde’.
Magische kristallen
Vroeger, toen ik nog jong en onbezonnen (en in mijn vrije tijd meestal heel erg dronken) was, ben ik dit museum eens uitgezet toen ik er in mijn bikini met een flesje bier in mijn hand luid boerend doorheen banjerde. Heden ten dage ben ik uitgegroeid tot een volwassen vrouw, een stuk vaker nuchter en weet ik me bij tijd en wijle zowaar nog fatsoenlijk te gedragen ook. Ik was dan ook opgelucht dat ik er afgelopen zomer (ondanks het bierincident enkele jaren geleden) toch weer welkom was om mijn eigen kristalbol te kraken. De bol die ik heb gekraakt is vierenveertig miljoen jaren geleden ontstaan toen gasbellen vanuit de onderkant van een Mexicaanse vulkaankrater op weg waren naar de oppervlakte. Daar is de lava gaan stollen waardoor de gasbellen niet konden ontsnappen en ingekapseld werden. Door de gigantische hitte binnenin de bol wervelden de atomen en moleculen als gekken in het rond, tot de lava langzaam afkoelde en de binnenkant kristalliseerde. Van de buitenkant kan je dus niet zien wat er in zit, wat het kraken van je bol minstens net zo spannend maakt als het oppeuzelen van je allereerste kindersurprise ei.
What ya waiting for?
Vergeet die stedentrip naar Venetië dus maar gauw en spring op de eerstvolgende zonnige dag in de auto voor een ritje naar het noorden van ons land. Je kunt er varen, genieten van mooie natuur, naar otters te speuren, gezellig een terrasje pakken aan het water, Chinese toeristen uitlachen, een romantische verlichte gondelvaart bekijken, je laten fotograferen in toffe klederdracht en als klap op de vuurpijl je eigen kristalbol kraken. What ya waiting for?
