Psst, voordat je verder gaat... Heb je mijn vorige blog al gelezen over Yosemite, Lone Pine, Death Valley en Las Vegas?
Zion National Park
Nog bijkomend van het schieten in Vegas rijden we verder richting Zion National Park. Het is een drie uur durende rit, maar omdat we een andere tijdszone inrijden doen we er vier uur over. Uiteindelijk komen we rond 15:00 uur aan op Watchman Campground. Hier verblijven we twee nachten en daar zijn we bij aankomst al blij mee. Wat ziet dit er indrukwekkend uit, de eerste uitzichten beloven heel veel goeds. We maken een praatje met onze buren voor de komende dagen. Het is een Amerikaans stel die erg lovend zijn over onze camper. Ze zijn zelf met een Juicy Car. We nodigen ze uit om eens binnen te komen kijken en dit vinden ze geweldig. We kletsen nog wat en dan is het echt tijd voor ons om te gaan, want we kunnen nog een mooie hike lopen. Enthousiast trekken we onze wandelschoenen aan en gaan op pad. Op weg naar de shuttlebus zien we een hertje liggen bij iemand op de campingplek. Het blijft bijzonder... We besluiten om vandaag de Riverside Walk te lopen die uitkomt bij The Narrows, een hike door The Virgin River. De Riverside Walk is een vlakke hike, kindvriendelijk en ook toegankelijk voor bijvoorbeeld mensen in een rolstoel. Prima om mee te beginnen. We horen het ruige water door het park stromen. Vooral de kleuren maken het adembenemend. Helderblauw, knalgroen en allerlei kleuren rood van de rotsen. Echt prachtig. Eenmaal bij The Narrows zoeken we beide een stok uit die bij de waterrand ligt en betreden we vol goeie moed het water. Dat is even schrikken, want het water is echt ijs- en ijskoud!! Het knijpt in de voeten, maar kom op! We gaan door. Waar we niet aan hebben gedacht is dat de zon natuurlijk niet schijnt tussen de hoge rotsen om ons heen en dat maakt het best fris. Optimistisch in onze korte broeken en hemdjes lopen we door. We lopen totdat we ongeveer tot onze knieën in het water staan en besluiten dan om terug te gaan. Je kunt The Narrows zo ver lopen als je wil, maar je moet natuurlijk niet vergeten dat je ook nog terug moet. Het is soms echt even balanceren op de stenen die onder water liggen, maar de stok helpt om de balans te behouden. Bij terugkomst leggen we de stokken netjes terug, zodat de volgende deze weer mee kan nemen. We lopen de Riverside Walk terug en komen weer aan bij de shuttlestop, deze brengt ons terug naar de camping. De avond is inmiddels begonnen en we genieten van onze culinaire zelfgemaakte wraps. Tijdens het eten kijken we naar links en plots komt daar familie hert aangelopen. Papa, mama en twee kleintjes. Wat lief! Dat eten kan wel even wachten en ik pak snel de camera. Het is onvoorstelbaar hoe dichtbij ik kan komen. Ik ga op een steen zitten en op het dooie gemakje lopen ze alle vier vlak langs me heen. Wauw... ik besefte me op dat moment ineens heel goed dat ik echt nooit meer in mijn leven dichterbij een wild hert ga komen dan nu.
We sluiten deze geweldige dag af in het amfitheater op de camping waar een ranger vertelt over Coyotes. Leuk en interessant. Als we teruglopen naar onze camper hangt er boven ons een prachtige sterrenhemel. Wat is Zion gaaf en wat een geluk dat we hier twee nachten verblijven.
We staan vroeg op, want Angels Landing staat op het programma! Een spannende hike, niet geheel zonder risico. Er zijn zelfs mensen overleden op Angels Landing. Om de uiteindelijke top te bereiken moet je een smalle, steile berg beklimmen. Er zijn kettingen om je aan vast te kunnen houden. We hebben afgesproken dat we samen wel kijken hoe ver we komen, let's go! Het is hier nog fris, dus we vertrekken goed aangekleed naar de shuttlebus. We stappen uit bij stop 6, Angels Landing. Eigenlijk hebben we het na een paar honderd meter al door... deze wordt pittig. Het is echt een flinke klim naar boven, maar eenmaal daar zijn we super trots. Tijd voor een lunch, vlak voordat het gedeelte met de kettingen begint. Daar zitten we dan op 1700 meter hoogte. Zo gaaf! We beginnen aan het stuk met de kettingen. Het is eigenlijk best leuk en niet eng, totdat we op een punt komen waar het pad niet breder is dan een meter met een beide kanten afgrond. We besluiten terug te gaan. Onderweg naar beneden voelen we dat het inmiddels al een heel stuk warmer is. Mensen komen ons hijgend en puffend tegemoet. Blij dat we vroeg zijn vertrokken vanmorgen! Eenmaal beneden worden we weer even met de neus op de feiten gedrukt. Er staat een Ranger met een foto van een vrouw die vermist wordt. Hij vraagt of we haar boven hebben gezien. Bah, deze hike kan dus echt heel gevaarlijk zijn! Blij dat we weer veilig beneden staan.
We genieten volop van Zion en besluiten door te gaan met de Lower Emerald Pool trail. Deze willen we combineren met de Upper Emerald, maar eenmaal boven komen we erachter dat deze gesloten is. De Lower Emerald Pool is leuk, maar omdat het al oktober is, is er niet heel veel meer over van de waterval waar je onderdoor loopt. Deze hike was vrij simpel en nu we er toch zijn, pakken we nog een hike mee. We kiezen voor de Kayenta trail, ook echt een leuke trail. Het is flink klimmen en klauteren naar boven en eenmaal daar kunnen we via hier toch nog naar de Upper Emerald Pool, wat een geluk! Met mega vermoeide benen keren we terug naar de camping. Wat een dag. We hebben zoveel mooie dingen gezien vandaag. Morgen rijden we verder naar Bryce Canyon National Park!
Bryce Canyon National Park
Op 3 oktober vervolgen we onze weg naar Bryce Canyon. Het is een rit van ongeveer twee uurtjes en in Bryce verblijven we ook weer twee nachten, lekker! Wanneer je van Zion naar Bryce gaat moet je door de Mount Carmel Tunnel. Met een voertuig langer dan 11ft moet je 15 dollar betalen om erdoor te mogen. Deze koop je al bij de ingang van Zion. Het is eigenlijk best leuk om mee te maken, want eenmaal bij de tunnel wordt het verkeer aan de andere kant stil gelegd en moet je door het midden van de tunnel rijden. Je maakt dus gebruik van beide rijbanen. Wanneer we de tunnel aan de andere kant weer uitkomen staan de berggeitjes ons op te wachten. Zo leuk! Na een korte rit komen we aan in Bryce Canyon. Hier hebben we geen camping gereserveerd. Dit kon niet wegens verbouwingen. We hadden Sunset Campground in gedachten, maar dit is op basis van first come first serve, dus hopen dat er plek is! We rijden de camping op en ja hoor, plek! Weer geluk en weer een prachtplek.
We trekken de wandelschoenen aan en gaan op onderzoek uit. Vanaf Sunset Campground is het een kleine vijf minuutjes lopen naar de rim en deze is echt adembenemend. We besluiten af te dalen in de canyon. We combineren de Navajo Loop trail met de Queens Garden trail. Het is een flinke afdaling in de canyon, maar wat een gave hike! Aan het eind van de middag pakken we de shuttlebus die ons naar Old Bryce City brengt, net buiten het park. Tip: Vergeet de National Park Pass niet, anders moet je entree betalen wanneer je weer terug het park in wil. Old Bryce City is een leuk plekje met kleine cowboy achtige gebouwen. Terug op de camping genieten we weer van een kampvuur. In Bryce koelt het in de nacht ontzettend af, maar gelukkig hebben we nog een slaapzak en thermo pyjama's!
De volgende ochtend staat een leuke activiteit op het programma. We gaan paardrijden langs de rim! Een tocht van 1,5 uur. We krijgen eerst de nodige uitleg en veiligheidsregels, daarna krijgen we een paard toegewezen. Jordy krijgt Chum en ik mag op Cherry. Ik voel Cherry wat zwaar ademen en vraag aan de cowboy of het wel goed met haar gaat. Hij vertelt me dat Cherry een tijdje ziek is geweest. Ze hebben haar veel rust gegeven en dit is weer haar eerste rit. Ze is nog wat verkouden, maar ze kan het weer aan. Onderweg vertellen de cowboys van alles over de omgeving, erg leuk en interessant. Ze kunnen ook vragen goed beantwoorden. Het is een prachtrit en eenmaal bij de rim kunnen we zelfs het begin van de Grand Canyon zien, 200 miles verderop. Op de terugweg rijden we tussen een groep herten door, ook weer mega indrukwekkend. Ik merk wel dat Cherry nog wat verkouden is. Ze moet vaak niezen en wanneer ze dit doet laat ze ook automatisch een harde scheet. Dit is toch wel heel grappig. Het meisje achter mij vond het denk ik minder leuk!
In de middag genieten we nog van een wandeling langs de rim van Bryce Point naar Inspiration Point, zo'n 2,5 kilometer dus goed te doen. Wanneer de zon ondergaat, staan we bij Sunset Point en genieten we van de prachtige kleuren die op de hoodoo's verschijnen. Wat heeft ook Bryce Canyon ons weer ontzettend verrast.
In mijn volgende blog rijden we verder naar Arches, Monument Valley, Page en de Grand Canyon, gaaf!
